Open einde

Helaas, maar wij moeten onze reis afbreken

Al dagen heeft Ria last van rugpijn. Het begon al de dag voor onze vakantie na wat yoga oefeningen. Toen we in Beijing uit het vliegtuig stapten was het al bijna niet meer houdbaar, dus stevig aan de pijnstillers. Door de euforie van de reis en pijnstillers hebben wij het programma in China (Beijing en Xi-an) geheel kunnen volgen. Echter bij aankomst in Lhasa was er geen verbetering, de pijn was nog erger. Dus hebben we afgelopen zaterdag 04-11, toen de gids ons kwam ophalen voor onze eerste excursie, de hotel-arts bezocht. Deze zit hier omdat hoogteziekte schering en inslag is. Lhasa ligt namelijk op 3.656 meter hoogte.

De hotel-arts constateerde een hernia. Dankzij vertalingen van onze gids konden wij met deze arts beperkt communiceren. Vreemd dat zo'n arts geen engels spreekt. Met wat extra Chinese pijnstillers werden wij afgeserveerd.
Dan komt het moeilijke besluit of het wel verantwoord is om de reis voort te zetten. Het vooruitzicht van tempels en kloosters bekijken, steile trappen beklimmen en in Nepal nog een 5-daagse hike door de bergen is natuurlijk mooi, maar met de diagnose hernia en zulke rugpijn ondoenlijk en ook nog onverantwoord.

Wij balen en hebben, op advies van Laura, onze reisagente van The Travel Club, onze reisverzekering ingeschakeld. En dan komt de bureaucratie: Eurocross heeft een schriftelijk "medical report" nodig. Wij dus weer naar de hotel arts, maar die wilde geen medische verklaring afgeven. Het enige wat ze kon doen was doorverwijzen naar een ziekenhuis of in super noodgevallen transport regelen naar het staatsziekenhuis in Beijing. Dat laatste vonden wij al te mal, en besloten in overleg met de gids de volgende dag (het was inmiddels al avond), naar een ziekenhuis te gaan.

De volgende dag gingen wij naar het Emergency Medical Centre van het "Xi cang zi zhi qu ren min yi yuàn" ziekenhuis. Smerig, er zat bloed op de behandel tafel, geen privacy, iedereen loopt in en uit, geen verwarming, dus steenkoud. De ER-arts sprak ook geen engels, wij werden weer geholpen door onze gids, maar ook de chauffeur, die vond het allemaal ook reuze interessant en liep overal gewoon mee naar toe. De ER-arts constateerde ook een hernia, adviseerde veel te gaan liggen, maar kon geen "medical report" afgeven, omdat hij geen specialist was. Hij adviseerde ons (het was zondag) om de volgende dag naar een "echte" medisch specialist te gaan en een x-ray te laten maken. Alsdus besloten, en aansluitend nog een aangepast bezoek aan het Potala paleis (zie op de koffie bij de Dalai Lama). Ria heeft alleen een rondgang met de chauffeur in het dal om het winterpaleis gemaakt en is daarna in het hotel afgeleverd om weer plat te gaan.

De volgende dag, maandag 06-11 zijn wij dus weer naar hetzelfde ziekenhuis gegaan. Ter voorbereiding hadden wij een "medical report" gemaakt, waarin het alleen nog een invuloefening voor een arts moest zijn om Eurocross met de benodigde informatie te voeden. Inmiddels was de baas van de gids ook aangeschoven, en togen wij 5-man sterk het ziekenhuis in. Evenwel waren er enorme wachtrijen. Plots adviseerde een bekende van de "baas" om naar een ander ziekenhuis te gaan. Dus wij weer het busje in naar het Lhasa State Hospital. Deze ligt op kruipafstand van het hotel. Waarom we hier niet eerder naartoe gegaan zijn blijft ons een raadsel. De "baas" is nogal een brutale, want hier duwde hij zich door menige wachtrij naar voren. Wij zaten snel bij een arts, heeft geen eens de hand geschud, en heeft alleen even de rug van Ria gevoeld, maar voerde de rest van de conversatie met baas, gids en chauffeur. Daarna naar de x-ray. Totaal geen privacy, sta je voor de foto in je blote niksie, komen er gewoon nog mensen binnen. Enfin, we waren, mede vanwege het duwwerk van de baas, snel klaar. Even wachten op de foto's en weer terug naar de arts. Uit de foto's bleek geen hernia, maar verschoven rugwervels begrepen wij van de baas. Iets waar hijzelf ook last van had... De arts heeft in het Chinees een "medical report" afgegeven, waar volgens de baas, gids en chauffeur instaat wat de diagnose en verder medisch advies is. De inhoud daarvan is niet met ons afgestemd, maar wij vertrouwden er op dat onze Tibetaanse vrienden het goed verwoord hadden en dat het voor Eurocross voldoende is. Nog even in een ander gebouw een stempel halen en betalen en precies 2 uur later stonden we weer buiten.

Terug in het hotel direct foto's van het "medical report" naar Eurocross gemaild, die onmiddelijk actie ondernamen. Omdat het op dat moment in Nederland nog nacht was, heeft de nachtploeg van Eurocross alleen de vertaling in gang gezet. Aan het einde van de nederlandse ochtend, bij ons inmiddels laat in de avond, kregen wij mail van de dagploeg van Eurocross, die ons helemaal verkeerd viel. Wij hun gebeld en verdere uitleg gegeven. Aan het einde van de nederlandse middag (bij ons middernacht) kregen wij via mail verzoek om te bellen met Eurocross. Zij konden ons telefonisch niet bereiken, vreemd..? Het medical team van Eurocross vond het niet urgent genoeg om Ria te repatriëren. Blijf maar gewoon in Lhasa op je hotelkamer in bed, ziek maar uit en zie maar hoe je terug komt.

Gelukkig heeft Laura, onze reisagente van The Travel Club, parallel ook contact gehad met Eurocross en verzekering. De optie "blijven" kost de verzekering namelijk meer als eerder terug komen. Van Laura ontvingen wij uiteindelijk het bericht dat wij geboekt zijn op een terugkeervlucht op 08-11 en dat de verzekering deze kosten op zich neemt.

Wij hebben de afgelopen dagen in Lhasa een aangepast programma gevolgd. In de ochtend slechts een korte excursie, bij klim- en klauterwerk deed Ria niet mee. Vooral het regelen van de terugreis heeft veel energie en spanning gekost, maar is dankzij Laura prima geregeld.

Ondanks het vervroegde afbreken van deze prachtige reis hebben wij ontzettend genoten van alle bezienswaardigheden en mensen die wij ontmoet hebben. Vooral Lhasa heeft een aparte plek in onze harten gekregen. Wij weten niet of wij in de toekomst in de gelegenheid zullen zijn om deze droomreis voort te zetten. Wij houden het vooralsnog op een open einde.