The Great Chinese Wall

Vandaag een inspannende dag gehad: 4 uur hiken over de Chinese muur. Om 8 uur werden wij door Jimmy, onze gids in de lobby opgewacht. Er stond een luxe auto met chauffeur op ons te wachten. Je verwacht het niet, dat je na een heerlijk nachtrust de eerste twee uur op de achterbank van een limousine VW Passat kunt nasudderen, terwijl je de stad Beijing, de buitenwijken, het platte land en uiteindelijk de bergen doorkruist.

Wij waren al vroeg uit de veren (06:30) en realiseerden ons dat het in Nederland 7 uur vroeger is en er wellicht nog iemand wakker is. Omdat het uploaden van het reisverslag ons gisterenavond niet lukte, mailden we het verslag naar Wouter, en ja, een kwartier later stond het op het web. Inmiddels zijn er ook wat foto's bijgevoegd.

Vanwege maandagmorgen was het extra druk met verkeer in Beijing. Maar hoe verder wij de stad verlieten, des te rustiger het werd. In Beijing staan veel bomen, allemaal nog in het blad. Onderweg veranderde dat en hebben de bomen schitterende herfstkleuren. Nog hoger in de bergen zijn de bladeren inmiddels al van de bomen af.

De hike begint in Najili Village, een heel klein bergdorpje. Het opzoeken op google maps waard. Je rijdt er naar toe over een goed berijdbare, maar steeds smaller wordende bergweg. Het dorp ligt aan de noordkant van de muur. Ergens onderweg zijn we door een poort in de muur gegaan, en zo aan de "niet-chinese" kant van de muur gekomen. Laten we het de Mongoolse kant noemen, want dat volk heeft wat uitgevochten met de Chinezen. Als een stel mongolen klim je vanaf het bergdorp in circa een uur naar de muur. Het pad voert door een bos van eiken hakhout en wordt alsmaar steiler. Het was erg koud, net boven het vriespunt, maar dat voorkwam niet dat we zwetend boven kwamen, vooral vanwege het laatste steile stukje.

De muur stamt uit circa 300 b.c. en was bedoeld om plunderaars en roofridders tegen te houden die het voorzien hadden op de rijke Chinese dynastiën. De toenmalige empiror (chinese keizer) Qin Shihuang was ook geen lieverdje; om zijn have te beschermen joeg hij jarenlang circa 300.000 arme sloebers de berg op met grote brokstukken steen om op een steile bergkam de muur te bouwen. Het moet een onvoorstelbare klus geweest zijn en menig arbeider heeft hierbij het loodje gelegd. Maar goed, je houdt die mongolen wel op afstand... En goed voorbeeld doet goed volgen, want de daarna komende empirors hebben de muur versterkt en nog uitgestrekter gemaakt. De exacte lengt is niet bekend, maar het is iets van om en nabij de 6000 km. Sommigen beweren dat je de muur vanuit het heelal kunt zien, de Chinezen zeggen gekscherend dat het de files in Beijing zijn, ook zo'n 6000 km per dag....

En daar kwamen wij dan, als een stelletje mongolen voor de muur. Gelukking stonden er twee geimproviseerde ladders en konden wij de dynastie binnenvallen. In de schaduw van de muur werd nog een snelle foto gemaakt door Jimmy, de gids, ook van mongoolse afkomst. Je weet nooit hoe het afloopt bij die Chinezen...

Nou, het liep nogal af. Eenmaal op de muur loop je van toren naar toren, om de circa 250 meter staat er zo een. Het eerste stuk van de muur waar wij overliepen is nog niet gerenoveerd. De muur staat vol met struiken en de tand des tijds heeft de muur hier en daar al laten afbrokkelen. Evenwel zijn hele delen van de muur netjes hersteld. Hier loopt het vol met toeristen. Gelukkig zitten wij ver buiten het toeristen seizoen, maar een kiekje maken zonder iemand er op lukt echt niet. Het aflopen van de muur duurde ongeveer 3 uur. Omdat de muur op een bergkam ligt moet je soms gevaarlijke hellingen afdalen over steile trappen. Nergens loopt de muur vlak, hij gaat omhoog of omlaag.
Op een gegeven moment zien wij een middeleeuwse Chinese krijger op de muur staan. Zo een compleet met harnas, baard en staartje. Hij oogt niet vriendelijk, en wordt zelfs agressief als je foto's van hem maakt, zonder wat te betalen. Menig toerist pikt dat niet, waarna de krijger met vereende krachten over de muur aan de Mongolese kant geknikkerd wordt. Al krijsend in het eikenhakhout probeert hij zijn gelijk te krijgen. Gelukkig is de muur hoog genoeg en staan er in de nabijheid geen ladders, zodat het bij verwensingen blijft. Tja, een parabel die wij met graaiers in onze cultuur ook zouden moeten uitvoeren.
Een aantal wachttorens verder stelt de gids Jimmy voor om naar de auto te gaan. Dan moet je dus van de bergkam af. Gelukkig zijn er kabelbanen, maar stoer als wij zijn, daalden wij af met een trap. Echt Sietske, hoeveel treden dat waren weten we niet, op de muur kwamen we ver over de 5000 treden, deze trap had er wellicht nog meer...

Eenmaal beneden kom je in het Sodom en Gomorra van het toerisme: allerlei shops en eettentjes. Bij onze hike was een lunch "included". Gelukkig wisten wij Jimmy te overtuigen dat wij liever wilden lunchen bij een "local" in "Old Beijing". Dat was heerlijk, na 20 minuten op de achterbank-sofa hebben we heerlijk geluncht bij een lokale chinees. Het verschil tussen lunch en avondeten in China ontgaat ons een beetje, het is allemaal een beetje van hetzelfde, ook de geur. Na de lunch weer hakketakkend door het verkeer naar ons hotel, de chauffeur en Jimmy een fooi, en wij kneiters moe even relaxen. Om van onze jetlag af te komen geprobeerd niet te slapen, en daarna weer naar ... de chinees. Deze keer kozen we er eentje uit die van "spicy" gerechten hield. Gelukkig verkochten ze ook voldoende bier, wat we als bluswater konden gebruiken.

To be continued.